Zaterdag 31 maart 2018 de Big – Kinderdijk
Uitgezet door : Natasja van Baaren.
Verslag: Hans Uittenboogaard

 

Het dreigt een record te worden : 15 tandems. Wow !
Helaas moeten er 2 teams verstek laten gaan. Uiteindelijk staan we met 13 hele en één halve tandem (Adrien) aan de start.
Best wel veel en indrukwekkend. Als dat maar goed gaat !
We beginnen in elk geval goed met een gezellige kop koffie in de Big in het Kralingse bos. Bekend om z’n snelle en vriendelijke bediening.
Er blijkt een koffiepot gevormd te zijn. Gevuld door de deelnemers, naar ik begrijp. Eventueel aangevuld uit de clubkas.
Strak plan: we kunnen snel vertrekken zonder gedoe over afrekenen van allemaal losse kopjes koffie.

De geplande vaartocht met de waterbus valt helaas in het water : zoveel tandems passen er niet op. Maar niet getreurd, we zijn er uiteindelijk om te fietsen, dus we gaan fietsen tot aan Krimpen aan de Lek om daar met de pont de oversteek naar Kinderdijk te maken.

Maar eerst nog instructies om het met zo’n grote groep een beetje in de hand (proberen) te houden :

• Oranje hesje voorop. En niet te hard fietsen
• Iemand met een fluit in het midden
• Zo dicht mogelijk bij elkaar blijven, dan kunnen we bij een rood verkeerslicht meestal wel een beetje smokkelen als we een aaneengesloten colonne zijn
• En een hekkensluiter met oranje hesje en fluit

Bij onheil of te hoog tempo wordt er gefloten. Eén keer lang : stoppen. Twee keer kort : langzamer fietsen.

Onheil? Wat kan er gebeuren ? Lekke band? Hebben we nog nooit gehad bij een van onze tochten.
Pff. Maar één keer moet de eerste zijn…….
Net voorbij de Algera brug (Krimpen aan de IJssel) rijdt Gerrit (Boon) lek.
Plakken dus. Gaat wel een kwartiertje duren. Iedereen laten wachten? Nee, dat is niet handig. Laat de groep maar doorrijden. Hans/Marianne blijven bij Gerrit/Astrid om de band te plakken en dan zien we elkaar wel bij de lunch.
Dat lijkt een goed plan.
Tot dat ik de achterband van Gerrit onder ogen krijg. Kort samengevat : “helemaal aan gort”.
Mijn commentaar aan Gerrit : “met zo’n band had je van mij niet mee gemogen”. Geintje natuurlijk. Maar wel vervelend.
Tip voor iedereen : banden na (laten) kijken 😉

We krijgen hulp uit onverwachte hoek. Een auto met (belangrijk….) een lege aanhanger stopt voor het verkeerslicht. En vraagt of we pech hebben. Ja natuurlijk, we zetten niet zomaar een tandem op z’n kop aan de kant van de weg.
De man is uitermate hulpvaardig. Een stukje terug is een fietsenmaker. Zal ik je er even naar toe brengen? Leg de fiets maar in de aanhanger. Wow, dat is mazzel.
Gerrit in de auto, Astrid met de kapotte tandem in de aanhanger, en Hans en Marianne op hun tandem er achter aan.
Het “stukje terug” is voor een fietser altijd wat verder dan voor een automobilist, maar we vinden de fietsenmaker na een paar kilometer.
En ook de fietsenmaker is een en al hulpvaardigheid. Nieuwe binnenband en nieuwe buitenband worden gemonteerd terwijl we in een heerlijk zonnetje wachten.

En dan? Met gezwinde spoed naar de lunch in Alblasserdam. We hebben geluk, de pont in Krimpen komt er net aan.
De lunch in Alblasserdam (Damzicht) is perfect: We hebben een zaaltje apart voor onze groep.
Lekkere broodjes en een snelle bediening. En dat geldt zeker voor de vier laatkomers : ze kunnen meteen aanschuiven.

De terugtocht gaat via de wereldberoemde molens van Kinderdijk. Ze zijn zelfs UNESCO wereld erfgoed.

En terecht. Het is een indrukwekkend gezicht : 19 poldermolens op een kluitje.
Terug naar de Big nemen we hier en daar afscheid van een paar deelnemers die een kortere weg naar huis nemen. Uiteindelijk blijven we nog met een gezellig groepje even een glaasje drinken en napraten over een heerlijke tocht. Want dat was het !

Natasja (en Jaap): Bedankt !

klik <HIER> voor de foto’s 

klik <HIER> voor een filmpje van Bert
klik <HIER> voor nog een filmpje van Bert